Никогаш, никаде не си прекорачил брзина?
(длабока воздишка)
zero, оправданоста на некоја постапка не е поврзана ниту со бројот, ниту со идентитетот на лицата кои така постапиле, ниту со фреквенцијата на истата. Ништо од тоа, просто, нема врска.
„Никогаш, никаде не си излажал?“
„Никогаш, никаде не си се измочал у гаќи?“
„Никогаш, никаде не си се начукал до бесознание?“
Ако ни ова не помага, пробај вака: секој од нас некогаш поминал на црвено, но не сум чул некој да го правда поминувањето на црвено, те на некои семафори можело, во некој дел од денот можело, итн, итн... И покрај тоа што повеќето сме поминале на црвено, сите се согласуваме дека проаѓање на црвено не чини, нели? Зошто, од сите могучи сообраќајни правила, баш пречекорувањето на брзината да биде исклучокот? Зошто за тоа правилото да важат посебни правила?