Ааа, вакви педерски пост-услови не.
Во право си, не се изразив како што треба: не е услов, туку молба.
Али еве, нека ти биде - исто како што јас пред да ги оценувам твоите постови малку ќе размислам,
Расмисли повеќе, бидејќи препознаваш ароганција таму каде што ја нема.
и ти пред да ги напишеш твоите постови малку да размислиш, дали пристапот ти е добар (не добар као квалитетен, него добар као убав, као фин)?
Мојот пристап е таков каков што е: во случај на несогласување, се трудам, повеќе или помалку успешно, да допрам до суштината на несолгасувањето и своето видување да го соопштам во интегрална форма. Тоа е
дискусија. А што точно е „убаво“ и „фино“, ќе се согласиш, е прашање на вкус, а јас можеби не го делам твојот. Она што за тебе беше пример за неарогантно разговарање, за мене е суперарогантно и лицемерно (за ова читај подоле).
Затоа, мојот предлог е овој: наместо безвезе да комплицираме и да изиграваме courtesy class (тие лекции понуди ги - со истиов ентузијазам - на оние кои лично и грубо вреѓаат!), да се воздржиме од стилски оценки, да се воздржиме од анализа на карактерните особини на соговорникот и - просто - да се држиме до темата. Ако нешто ти се причуло арогатно - здравје - ќе преживееш. Како можам ја да голтам директни, груби лични навреди без да писнам? Можеш и ти преку стилот да пројдеш. Или не?
А сега, повторно би се навратил на твојот пример за неарогантен пост (оној за кој освои 1000 денари). Ако добро те разбрав, треба да звучи ко нормална дискусија со некој кој ти е другарче. Ова на прв поглед делува како сосем легитимно барање. Но, ова е форум, има интеракција со стотици различни луѓе. Што правиме ако соговорникот не ми е близок? Што ако не го ни познавам лично? Дали и на него треба со „пер“ ово-оно, за да не делува арогантно? Ќе се согласиш дека во тој случај таква комуникација би била непримерна. Тогаш што? Да не одговарам никако? (пошто иначе може на некого да му се причинам арогантен). Да го оставиме човекот да си мисли дека стереотипите се базираат во вистината, нека стои така да читаат луѓе, све све само немој случааајно некому да му се причини - пу пу скраја било - арогантен одговорот.
Ова погоре не води директно до суштината на проблемот со твоето барање: испаѓа дека својот стил треба да го
менувам во зависност од тоа на кого му се обраќам. Тоа менување се вика
лицемерие. А јас, бидејќи (сакам да верувам дека) не сум лицемерен човек, разговарам исто со сите, без оглед на националната, расна, верска и социјална припадност. Без оглед дали сме во живо или на форум. Ако на Крелл му кажам дека лупа глупости за стегнат бас заради скап усб кабел - истото на истиот начин ќе му го кажам и во живо. Тоа не значи дека го сметам за глупак, ниту дека се сметам себе си како личност над него. И Ајнштајн кажувал понекогаш глупости, па не е глуп. Ако на тебе ти кажам дека стереотипите не се базираат во вистината, истото ќе го кажам и на непознатиот Ојле Дојлевски кои прв пат го гледам у живот. Треба еднаш за секогаш да сфати
те дека „мојот став се противи на твојот став“ не е исто што и „јас сум ти противник и те мразам“. Да сфатите дека „мојот конкретен став е поисправен од твојот конкретен став“ не е исто што и „јас сум поисправен човек од тебе“
Не приметуваш дека влегуваш во конфликт со мање-више сите на форумов?
Не, не приметувам затоа што тоа просто не е вистина. Во конфликт влегуваат некои мои ставови со ставовите на другите, но тоа не е конфликт човек вс човек, туку став вс став. Првото е лошо и бљак, а другото е пожелно и нужно за да се дојде до вистината. Тоа што вие ги мешате двата конфликта (во вториот го препознавате првиот) е нешто што треба да го решите со самите себе. Мене не ме мешајте у
таа манџа. Јас
секогаш ќе ви кажам кога нешто не е така како што велите, но истовремено
никогаш нема да ви кажам „ти си ваков ти си онаков“.
Но, кога веќе спомна дали приметувам дека влегувам во конфликт со мање-више сите на форумов... И покрај тоа што тоа не е вистина, одличен повод е да те поканам да размислиш за следново: дали си приметил дека мојот стил на изразување ви пречи мање-више
само кога не се согласувам со вас? Дека кога сме на иста страна на дебатата ич не ви пречи стилот? Приметувате? Обвинувањата за некаква си измислена ароганција се само изговор да се избегне соочувањето со сопствените фалични аргументи. Тие се израз на гнев заради откриената слабост на сопствените аргументи. Инаку, АКО се согласуваме на некоја тема, ТОГАШ „ароганцијата“ насочена кон другата страна најчесто не пречи воопшто. Напротив, тогаш идат приватни пораки „браво, добро му кажа, само така!“. Но, кога
потполно истиот стил ќе се сврти против некој ваш став - одма циу циу ааа ароганција ааа ова аа она.
Ако не ти иде муабетот со сите, ондак не е до другите, до тебе е.
Се согласувам, но прашањето е
што тоа е до мене? Дали измислената ароганција, или индискриминативноста со која ги напаѓам фаличните аргументи кај другите?
И скраја да е, не сакам украсување со „пер“ и „буљо“,
Туку?
тоа беше карикирање со цел малку од малку да се деформализира дискусијата и да дискутираме на човечно, секојдневно, а не на академско ниво.
Придржување кон некои најпрости правила за валидно аргументирање и заклучување не е академско ниво. Друго е академско ниво. (дали ова го кажав арогантно??)
Глупости, не сакам 1000че. Ќе частиш неколку добри пива & we're even.
ок
