Што ни направи глупавата централизација на нештата во „метрополата“...
Читајќи ве, се чудам на тоа дека на 10-15/20 км од Скопје е всушност дивурија, нема услови за живот, то ест има ама заебани. Ропаци на 20 км од „метрополата“...
Ќе земам еден пример за битолско село оддалечено десетина километри од градот. Се води и како општина на околните села, ама тоа не значи дека патот не е цел испосран од крави

Мојот најдобар другар е од таму, се знаеме од пред некои 20 години, сум одел често, запознат сум горе-долу со ритамот на „општината“

Батали кравите. Во тоа село има училиште осмолетка, во склоп на училиштето си има игралиште (каде што еднаш годишно се одржуваат турнири во мал фудбал), во склоп на училиштето има и спортска сала. Има аптека, амбуланта, пошта, има кафани, кафичи, продавници, сендвичари, пицерија, обложувалница. Има и игралиште за голем фудбал. Многу интересен момент ми е што има и библиотека

Своевремено, кога беше популарно, имаше пристојно интернет кафе, а кога воведоја интернет за секој селанец, престана со работа и прерасна во паб

Не сум сосема сигурен, ама мислам дека и теретана да не има. За локални фризерски салончиња, педикири и маникири... Фб: Мимоза хаир неилс стајл Пичуловска нов профил

Многу интересен податок до кој јас сум стигнал дека во Скопје има само двајца или тројца заминато да живеат (едниот програмер, другиот педер, пардон, стилист, а за третиот не знам) и исто толку студенти, моментално... дури неверојатно нели, Скопје чуече не им е предизвик

Нешто поблиску до градот, населбата во која што јас сум живеел триесетина години (во зависност од ситуациите, немам некоја одбивност пак да си живеам таму) изобилува со жители кој од кај стигнал. Приградска населба, 1.5 км од влез на Битола, 3,5 км до центар на Битола (е толкава е Битола дамуеам

).
Како што ме држи сеќавањето, од мал, немало недостаток на продавници, маркети... Имаше училиште до 4 одд, пред петнаесетина години станува осмолетка. Од тоцкав одевме со брат ми да изнајмуваме филмови со карате, со нинџи, имаше два видео клуба. На времето кога беа актуелни нинџите и каратистите, во склоп на салата од сколијата имаше и тренер по карате (ајде бе)

.
Кафанчиња, меанчиња, биртивчиња од кога памтам за себе си. Неколку биљад клуба, флиперници, неколку кафичи (моментално ниеден не функционира, јебига, премногу блиску се грацките кафичи и ноќни клубови (санким двесте ги имаме, еден е, Расчекор

). Своевремено 2 или три интернет кафиња. Амбуланта, аптека, пошта... додека пишував ми текна дека и градинка има и перална за коли. Игралиште кое гледам е доста популарно навечер, се збеираат дечиштата и играат под рефлектори. Кој игра, кој се пијани...). Не ми текнува дали сеуште работи/работат кладилниците.
Немам точен податок колку се отселиле привремено или за постојано во Скопје, ама не е некоја мала бројка

Примериве ги спомнав затоа што ми е чудно што во околината на метрополата животот некако е опишан како пештерски
