Еххх, кога ќе се сетам
Имав негде 12 - 13 години, мајка ми беше втора смена во Алкалоид, требаше татко ми да иде да ја земе, али Звезда играше тој ден многу битна утакмица па ми рече иди сине земи ја мајка ти. Ја једва чекав шанса да се повозам. Палам фиќото
, Ладата не ми ја даваше, и идам ја собирам мајка ми возам накај дома и кај Пролече амбулантата десно од мене вози цајкан во цивилна Лада Рива, ме виде и почна да ми мафта нешто, дете ко дете, кој го ебе нека мафта си продужив, вртам лево према Рампа и оддеднаш полициско комбе позади мене со сирена и ротациони светла. Ме пресекоа, застанав, излегоа двајца и у ист моменат и позади мене застана едно комбе. Кога ме видоа копиљ, ајде вози позади нас. Пред мене позади мене полициски комбиња, мајка ми мумла се нервира аиииии. Ме однесоа во Пролече, пола саат записник правеа, мајка ми почна да се вади, оффф лелее нозеве ме болат, ово оно иначе све со автобус си идам, командиров у стилу, не ме интересира тоа, детеве е мало за кола не смее да вози, можел сопругот да ве земе, и ја се убацуем, зелен позелен неможев да бидам, а нема шанси, Звезда игра куп шампиона. И командиров, а така ли. Оставете ја колата тука, нека дојде сопругот да ја земе. Идеме пешки до дома, му кажуем на татко ми, а овој, чекај нека заврши утакмица
па ќе идеме. Среќа Звезда тепа тогаш.
