Ме потсетивте со муабетов за култура: седам пред некој ден во кола, чекам мајка ми од аптека да излезе. Мајка со своето мало копиле излегува од маркетчето до аптеката, копилето држи банана во рака и пробува да ја отвори. Ја отвара бананата и целата кора ја фрла, значи не ја остава туку ја џитка онака намерно на сред улица. Мајкава, матер да и таквам со боздоган, не го ни погледна копилето попреку, камо ли да му рече нешто.
Излагам од кола, ја фаќам кората од бананата, и викам по нив "кој ве учеше вака да правите бе?" на што двајцата бледо ме гледаат, очигледно не го разбираат јазикот на кој им се обраќам и се чудат. Чим не разбирате, топ. Почнав да им пцујам све по список од фамилијарно дрво што ми текна, ја фрлив кората во канта и продолжив да ги пцујам на пат кон колата.
Говна.