Проста математика. Родителите наши/мои закључно со 1991 година имале просечен месечен приход од околу 2500 марки. 1m2 станбена површина истата година коштал 650 марки ( Аеродром, Н.Лисече, Карпош 2,3,4). Просечно станче од 60м2 се заработувало за 15 месеци.
23 години подоцна месечен просечен приход на двајца вработени ( ако имате среќа) е околу 600 евра. 1м2 станбена површина во истите населби кошта од 1000 € нагоре. Просечното станче се заработува за 100 месеци.
Трошоците за живот денес се за онолку пати поголеми колку што се помали месечните примања на двајца вработени, пак ќе повторам доколку имаме сраќа двајцата родители да работат.
Кровот над глава е прво и основно што на еден брачен пар му е неопходен да се размножува
.
Акцентот на авторот на текстот е национален, факт е дека за 20 години партиите кој моментално владеат со државава ќе немаат доволно гласачи за да се сместат во удобните фотељчиња и да си ги буткаат партиските војничња на сигурно ( у администрација ) а останатите ги подлажуваат со субвенции, наградни игри, бесцелни документарци за големината на нацијата која никогаш не постоела.
Јас сакам деца, што повеќе, но јас не сум баш рационален, особота која треба да ги раѓа тие деца работи со договор на дело веќе третта година а за решение може да сонува барем уште минимум толку. Во Македонија жените не се кариеристки, они чекаат решение бе Џони затоа што се свесни што и колку е потребно за да израснеш дете во моменталните услови кој владеат во средината.
Да не збориме за законите кој ги регулираат правата на трудниците, знам неколку жени кој недела дена после пораѓање тргнале на работа само за да не и го земат работното место, им го носат бебето со кола/такси за да го надои на пауза и да продолжи со работа.
Каква држава какве си пичке мајчине, ова е карикатура...
