Здравје, медицински установи, опрема и стручност на персоналот

[Bicikle]

Што не си фати овде, оти ние немавме корона? Сигурен ќе бидиш дека си фатил

[Van]

https://www.zmescience.com/medicine/inexpensive-ai-mri-machines-14122021/

Inexpensive, AI-driven MRI machines could revolutionize medical imaging
MRIs are often prohibitively expensive -- but that could change.

The MRI prototype developed by Wu and colleagues operates at 0.055 Teslas, much lower than existing commercial units. It can operate from a standard AC wall power outlet and requires neither radiofrequency (RF) nor magnetic shielding.
...
The shielding part is particularly exciting. Normally, MRIs need the shielding to eliminate interference (for instance, with other electronic devices) — but researchers managed to eliminate the need for shielding by using a deep learning algorithm
...
“Our body is mostly made of water molecules, on which MRI thrives — MRI is a gift to mankind from nature, we’ve got to use it more,” the researcher concludes.

[balanar]

Другари/клабери, дали ви се имаат случено панични напади и ако да, како се справивте/справувате?

Некоја анксиозност ме јаде од есента, кулминираше со срање/паничен напад пред месец дена, среде возење на автопатот после Хотел Македонија накај Велес. Едвај извозев до Велес, а тргнав за Штип да се враќам. Мислев дека е готово со мене, ќе ми се стемни и ќе ме најдат починат во третата лента.
Тахикардија не знам колку, јас глава сечам дека ми беше 200. Раце, нозе ми трпнеа/вибрираа како во струја. Од три ленти, само мојата ја гледав како во тунел и толку. Ме фати жештина, сите 4 прозори ги отворив.
Му звонев на татко ми, го слушав како од далеку. Ми вика Паркирај се и смири се, мислам дека да се паркирав немаше ни да тргнам пак. Само Господ знае како извозив до Велес, цело искуство со возење години излезе на дело (во смисла пазење да не ме собере некој на автопат, давање гас, кочење, менување брзини, дури и жмигавци давав).

Само штом видов други коли/луѓе влегувајќи во Велес кај кружниот - се потсмирив малку, мислев дека ќе пројде, ама сепак отидов до болницата. Ми направија ЕКГ, 110 имав на релативно смирен. Дежурниот интернист рече класичен паничен напад по тоа што му раскажав. Верапамил ми дадоа интравенозно, не ми ставија ништо за смирување дека возев.
Што е уште посмешно - не успеав да се вратам до дома. Земав да возам, стигнав до депонијата и осетив како пак ме фаќа тахикардија и трпнење - и се вратив до Лукоил. Ваљда превише бев исплашен да не ме повтори, дојдоа стариот мој и зетот да ме "земат" од Велес т.е некој да се вози со мене.

Минатата недела - исто. Во возење од Скопје накај Штип, исто навечер, само што не бев сам, туку со девојката. Почнаа исти симптоми, она ме смири за кратко со муабет (нормално, знае за сѐ што ми се дешава во животов). Да бев сам - ќе ме повтореше.
Да напоменам дека претходниот ден се враќавме денски - ништо немав.

Од првиот напад како да ми остана страв да возам сам надвор од град, посебно навечер. Никогаш до сега сум немал проблем со возењето, можев да извозам сам до Пекинг (така е зборот). Сум се возел сам по секакви патишта, по секое време и во секој дел од денот знам да возам.

Почнав да размислувам да си посетам психилог/психијатар.
Ме уби анксиозност/депресивност од ноември лани. Како да станав хипохондрик, милион испитувања направив од есенва (некои сосема оправдани, некои не баш):
- Гастроскопија (веќе трети пат за 7-8 години, имам дијагностицирано кила на желудник + рефлукс).
- ЕКГ + ехо на срце/каротиди + стрес-тест. Поминато во најдобар ред.
- Две крвни слики, во ред.
- Испитани тироидни хормони/антитела (поради фамилијарни причини) - во ред се. Тука остана уште ехо да направам.
- IgG и IgM. Ниту антитела имам, ниту имав антиген (ова го правев исто после сомнителен контакт).
- Три теста за корона (сите негативни). Првиот заради сомнителен контакт, другите два во болница кога ме оперираа од слепо црево.
- Ехо на цел абдомен + бубрези (ова кога ми дијагностицираа воспалено слепо црево).
- Ми се лупеше кожата на главата и ми се правеше првут, многу. Два месеци што се не пробав, се додека еден искусен кожен лекар од Штип пред 5 дена не ми препиша кортикостероиден лосион + крема + Бедоксин. Дури и ме праша дали се нервирам нешто периодов, му личело на неуродерматит, хах. Како да му објаснам дека јас не сум јас со недели... Сега се смири кожата, плус првут скоро и да немам.

Кулминираа сите испитувања кога ме оперираа од слепото пред месец и кусур. Како да ми остана некоја траума од операцијата, многу брзо се случи се (ме заболе кај папокот во 22 вечерта, во 09 утредента ме внесоа во сала). Не ми беше процесирано целото можеби, па ме акна паничен напад после една недела од операција.

Почнав да пијам Деметрин (анксиолитик) пред три недели, имам уште три (се намалува постепено дозата).
Бедоксин си пијам + Магнезиум директ (оној со Б-Комплекс) + Ц-Витамин.

Сакам да споделам еден мал апдејт на пишуваново.

Летово извозев до Крф со мали напади на паника. Таму немав проблем со возењето, ама имав со анксиозноста (кога чекав за траект, кога чекав во гужва и тн). На враќање наваму ме фаќаше нервоза на патарините, ме фати паника на фри шопот...

После летниов одмор почнав со патување на работа до Скопје (1 недела on-site, 2 недели дома). Првата недела немав проблеми со возењето, ниту со анксиозност. Наредната "ротација" со возење до Скопје - се измачив од анксиозност и напади со тахикардија.

Некаде во ноември закачив корона (вакциниран) и иако помина прилично лесно - пропаднав психички. После прележувањето, отидов со девојката саботно до Скопје. Некако цело време се осеќав нелагодно додека се акавме низ градот, на враќање некаде кај Шарлота ме спука повторно тахикардија и класичното трпнење на рацете и нозете. После Миладиновци патарината морав да застанам 15-тина минути да се присоберам и тргнав некако назад за Штип. Нападиве со тахикардија не се случуваа стриктно на возење, туку некогаш и од чиста мира. Во возење беа сигурица. Се плашев да возам на подалечна дестинација, а само до лани бев спремен да возам до секаде, како и што сум навел во цитираниот пост.

Се прели чашата, морав да побарам стручна помош. Почнав да одам кај психолог Радмила во Виница, веќе 3-4 сеанси. Одам некаде на 10 дена. Секаква препорака за жената.
Не знам што да кажам, мислам дека сум 40% подобар. Полека почнав да применувам некои работи кои ги дискутираме и ме советува, секогаш кога почнам да чувствувам пак некои срања во најава - гледам да се потсетам на сеансите и мислам дека ми помага бааги.
Можеби многу доцна си побарав стручна помош, ама better late than never.
Уште не ми е сеедно во поглед на возењето, но барем не ме фаќа тахикардија кога возам за Виница, за разлика од првиот пат кога одев на сеанса. Анксиозноста ја намалив прилично.

[Diesel]

Табу е кај нас посета на психолог.

Ракија, дрога, се тоа е подобра терапија од стручна помош.

Си требал порано, дефинитивно.

[Mikius]

Психолог, не психијатар.

[MartinAlfista]

Можеби многу доцна си побарав стручна помош, ама better late than never.

Да бидам искрен, неколку пати сакав да те прашам дали има апдејти ама не сакав да ти ја отварам темата, сепак е нешто лично.

Мило ми е што си се одлучил за помош, и мило ми е што забележуваш напредок, така и нека продолжи!

Би сакал само да ти посакам да си формираш трајна навика за посетување на психологот, т.е. да не престанеш со сеансите баш кога ќе се осетиш малку подобро, туку кога психологот ќе ти каже дека те гледа дека си спремен да продолжиш сам (ако е добар професионалец и чесен човек, ќе си го каже тоа).

Само напред!

[Diesel]

Лапсус, извињавам се.

[balanar]

@MartinAlfista - Ти благодарам на убавите зборови и поддршката, многу значат...
Лични се работиве, да, ама лично мене ми е подобро кога зборам за тоа. И претходно, пред да почнам да одам на психолог. Кога ми се случуваа паничните напади додека возам, ми требаше/барам некој да ме зазборува за нешто сосема трето. И поминуваат после кратко време.
Инаку за сеансите, дефинитивно не планирам да ги откажувам, еве и сега меѓу празниците си договарам термин. Денес бев на трета сеанса, ќе видиме колку ќе треба/колку ќе каже жената.

Ова со анксиозноста ми е проблем веќе подолго време. Се манифестира со тахикардија, некаква дупка во желудник чувстував (како пред испит), лошо расположение, панични напади додека возам (ова почна после паничниот напад накај Велес додека бев сам во кола (на автопат) и се пренесе тоа искуство на секоја меѓуградска вожња, во град немам никакви проблеми). Буквално уште пред да тргнам пример од Скопје за Штип во глава си го замислував патот, како ми се слошува некаде измеѓу двете дестинации и толку е со мене. Посебно навечер ова, во ноќно возење, а претходно уживав во истото, со музиче, абе уживанција ми беше.
Во ноември за време на и откако го прележав ковидов - ептен западнав психички, немав ни апетит (паднав на 81кг, нормално сум 85-86, моментално 84), нападите зачестија, бев збунет генерално во животов, како исплашено маче. Некоја фобија ми се направи од тахикардија, страв ми е/беше да се активирам физички. Сега пред некоја недела кога ги преместував летните/зимските гуми во/од подрум - абе 100 страва изедов уште пред да почнам со носење.

Некако и од некаде ми ја препорачаа женава и дека ептен е блиску Виница до Штип - ајде.
Јас сум презадоволен како се однесува со мене до сега. И од неа лично како човек, а потоа и од сеансите.

[achtung]

@MartinAlfista - Ти благодарам на убавите зборови и поддршката, многу значат...
Лични се работиве, да, ама лично мене ми е подобро кога зборам за тоа. И претходно, пред да почнам да одам на психолог. Кога ми се случуваа паничните напади додека возам, ми требаше/барам некој да ме зазборува за нешто сосема трето. И поминуваат после кратко време.
Инаку за сеансите, дефинитивно не планирам да ги откажувам, еве и сега меѓу празниците си договарам термин. Денес бев на трета сеанса, ќе видиме колку ќе треба/колку ќе каже жената.

Ова со анксиозноста ми е проблем веќе подолго време. Се манифестира со тахикардија, некаква дупка во желудник чувстував (како пред испит), лошо расположение, панични напади додека возам (ова почна после паничниот напад накај Велес додека бев сам во кола (на автопат) и се пренесе тоа искуство на секоја меѓуградска вожња, во град немам никакви проблеми). Буквално уште пред да тргнам пример од Скопје за Штип во глава си го замислував патот, како ми се слошува некаде измеѓу двете дестинации и толку е со мене. Посебно навечер ова, во ноќно возење, а претходно уживав во истото, со музиче, абе уживанција ми беше.
Во ноември за време на и откако го прележав ковидов - ептен западнав психички, немав ни апетит (паднав на 81кг, нормално сум 85-86, моментално 84), нападите зачестија, бев збунет генерално во животов, како исплашено маче. Некоја фобија ми се направи од тахикардија, страв ми е/беше да се активирам физички. Сега пред некоја недела кога ги преместував летните/зимските гуми во/од подрум - абе 100 страва изедов уште пред да почнам со носење.

Некако и од некаде ми ја препорачаа женава и дека ептен е блиску Виница до Штип - ајде.
Јас сум презадоволен како се однесува со мене до сега. И од неа лично како човек, а потоа и од сеансите.

Колку години имаш?

Sent from my SM-N770F using Tapatalk

[balanar]

34.

[achtung]

34.

Треба да фатиш некој опасен спермојад на страна за да ти внесе малку свежина и адреналин во животот .
Олабави се, почни да шеташ, фрлај по некоја жолта, полни го девојчето па да отидеш во нова фаза во животот. 
Короната плус си зема данок со психата, народ се оболе психички веќе.

Sent from my SM-N770F using Tapatalk

[Zile]

Јас многу оддамна реков дека коронава ќе не убие психички, само ми се потсмеваа тука на форумов. Чекајте допрва психолозите ке имаат работа.

Другар @balanar еднаш во животот доживеав таков паничен напад, дури и излегов од кола со нагони на повраќање. Само јас си ја знаев причината и веднаш чим се вратив во фирма дадов отказ. Причината беше преголем стрес и притисок на работа. Се работеше по 15 саати и се беше ептен на трчање. Во денот сум знаел и по 850км да поминам сам во пикап во нашава државичка. Дадов отказ и едно 2-3 месеца во кола не ни се седнуваше.

Сакам да кажам, треба да пробаш да се анализираш себе си, може ќе воочиш од каде потекнува цела таа параноја.

Едит: Многу паметно што си посетил психолог!

Sent from my Redmi Note 8T using Tapatalk

[kimi makedonski]

@MartinAlfista - Ти благодарам на убавите зборови и поддршката, многу значат...
Лични се работиве, да, ама лично мене ми е подобро кога зборам за тоа. И претходно, пред да почнам да одам на психолог. Кога ми се случуваа паничните напади додека возам, ми требаше/барам некој да ме зазборува за нешто сосема трето. И поминуваат после кратко време.
Инаку за сеансите, дефинитивно не планирам да ги откажувам, еве и сега меѓу празниците си договарам термин. Денес бев на трета сеанса, ќе видиме колку ќе треба/колку ќе каже жената.

Ова со анксиозноста ми е проблем веќе подолго време. Се манифестира со тахикардија, некаква дупка во желудник чувстував (како пред испит), лошо расположение, панични напади додека возам (ова почна после паничниот напад накај Велес додека бев сам во кола (на автопат) и се пренесе тоа искуство на секоја меѓуградска вожња, во град немам никакви проблеми). Буквално уште пред да тргнам пример од Скопје за Штип во глава си го замислував патот, како ми се слошува некаде измеѓу двете дестинации и толку е со мене. Посебно навечер ова, во ноќно возење, а претходно уживав во истото, со музиче, абе уживанција ми беше.
Во ноември за време на и откако го прележав ковидов - ептен западнав психички, немав ни апетит (паднав на 81кг, нормално сум 85-86, моментално 84), нападите зачестија, бев збунет генерално во животов, како исплашено маче. Некоја фобија ми се направи од тахикардија, страв ми е/беше да се активирам физички. Сега пред некоја недела кога ги преместував летните/зимските гуми во/од подрум - абе 100 страва изедов уште пред да почнам со носење.

Некако и од некаде ми ја препорачаа женава и дека ептен е блиску Виница до Штип - ајде.
Јас сум презадоволен како се однесува со мене до сега. И од неа лично како човек, а потоа и од сеансите.

Od se ova kazano samo ni pokazuva kolku ne funkcioniraat nestata kako sto treba vo drzavava. Vo normalna drzava psihijatarot po sluzbena dolznost bi trebalo da pobara odzemanje na vozackata poradi zdrvstven problem. Izvini nisto icno no ne bi sakal nitu da ti se sluci nesto na tebe nitu pak nedaj boze da me soberes mene ili nekoj blizok dodeka patuvam na istiot pat kako tebe.
Inaku moja preporaka e da pocnes da vezbas i da se hranis podobro. Od koga pocnav da vezbam mnogu podobro se osekam. I sekako si pazam na ishrana i se i si ima mnogu poitiven rezultat.

[balanar]

Od se ova kazano samo ni pokazuva kolku ne funkcioniraat nestata kako sto treba vo drzavava. Vo normalna drzava psihijatarot po sluzbena dolznost bi trebalo da pobara odzemanje na vozackata poradi zdrvstven problem. Izvini nisto icno no ne bi sakal nitu da ti se sluci nesto na tebe nitu pak nedaj boze da me soberes mene ili nekoj blizok dodeka patuvam na istiot pat kako tebe.
Inaku moja preporaka e da pocnes da vezbas i da se hranis podobro. Od koga pocnav da vezbam mnogu podobro se osekam. I sekako si pazam na ishrana i se i si ima mnogu poitiven rezultat.

Ај сега врати се малку поназад и види дека посетувам психолог, не психијатар. Мислам дека би било подобро прво малку да се описмениш или да читаш подобро пред да даваш квалификации кој требало да вози, кој не.

А пошто си дрзок - врати се на првиот мој пост кога пишував на темава за мене и ископај тоа што сум пишал како возам во тие моменти, јас немам намера ниту да барам, ниту да се правдам дали требало
да ми се одзеде возачката или не.
Апсолутно возам подобро во тие минути отколку ти и 90% од возачиве во „нормална“ состојба и опуштени со музика.

П.С Јас ти посакувам целиот свој живот да го поминеш на ист пат со возачи како мене

[Diesel]

Шо возачката само, дај деловна способност да му одземеме, и крај.

Глупости.