А бе луѓе - се знае! Додека сите сме под капата на „социјално здравстено осигурување“, ќе биде лошо. Кога мојата фирма ќе плаќа здравствено осигурување во осигурителна компанија, и кога јас ќе одам на зубар (и било кој друг лекар) кај што јас ќе си одберам, а осигурителната компанија ќе ги подмири трошоците, зошто мојата фирма секој месец и` плаќа премија, ќе биде подруго. Тогаш, социјланото здравство ќе се занимава само со социјалните случаи и оние кои немаат осигурување, а кои се далеку помалку од социјални+вработени+студенти+невработени несоцијални+сите 2 милиони на ова парче земја. И на докторите ќе им биде поедноставно, и на пациентите ќе им биде поедноставно.
Моето мислење е дека сегашнава ситуација во здравството, кај што државава и министрите (а и луѓето што плукаат по докторите) мислат дека доктор специјалист треба да зима и да живее со 24.000 плата цел месец, и совесно и одговорно да се справува со 30 пациенти дневно, оди во тој правец - приватизација. Секој што и малку вреди, да си избега во приватно здравство, каде ќе зима подобра плата и ќе има подобри услови за работа, а оние кои не ги бива, да си останат на државните клиники и среќни и задоволни за 20.000 денари ќе си „играат доктори“.
Единствената мака ми е, што јас 12 години откако сум вработен плаќам здравствено осигурување, а немам ни едно плаво картонче оставено, ако пола од тие пари ги давав во осигурителна компанија, сите лекарски интервенции до сега, а и од сега што би ми биле потребни, ќе ми ги плаќаше осигурителната компанија, а не јас од свој џеб.
Така да, ако преживееме (по болнициве), веројатно ќе имаме за 10-тина години подобро здравство. И социјално и приватно. Да бевме асален народ, а не хохштаплерски, ќе имавме пред 10 години подобро здравство.
