Јас кога си возам искрено размислувам цело време однапред што и како може да се случи и притоа одбирам најдобри солуции..
тоа е планско возење и тоа е ок
мислев на рефлекс лева нога - десна нога - мењач - волан - додај гас - одземи гас - ово - оно
и давањето жмигавец би требало да е таков рефлекс, а не да гледам/размишљам дали имало или немало кој да го види жмигавецот
на црвено на семафор се стои дури и ако (ти мислиш дека) нема никој од другите правци
на времето кога возев точак на партизанска еден ќе ме изгазеше пошто тој мене не ме виде и почна да врти без жмигавец, а ја не закочив пошто немав појма дека има намера да сврти. Објаснувањето? „Извини дечко ама видов дека не иде кола и свртев и не дадов жмигавец“ среќа негова што сум пацифиста, иначе ќе му го распукав носот
толку ли е тешко тој жмигавец да се даде крф му ебем
