Нивото на фрустрација што одредени членови ја имаат кон Хамилтон е интересна, од аспект на
ad hominem.
Накратко, кога неможеш да се соочиш со реалноста дека некој е успешен, добар и конзистентетн, критиката ја насочуваш кон личноста и работи кои што не се поврзани со областа на успех.
Тоа е типичен лузерски синдром, и релативизирање на успехот на другите за да го релативизираш сопствениот неуспех или фрустрација.
Затоа во такви ситуации, предметот на критиката, во случајов Хамилтон ќе ја зголемува фрустрацијата со секоја нова победа, титула, рекорд...
Па сезоната е пред нас, има уште трки да видиме како ќе еволуира дискусијата, и ќе следиме интересни „ускочици„ за циганчето што руши рекорди.