Секогаш прво се настапува најкултурно со џандари.
8 од 10 пати успева.
2 од 10 им зимаш Ти број на возило и податоци.
Вака има повеќе смисла. Ако не се тие културни, си имаш и ти свои права.
Јас спасив другарка што ми ја возеше колата (а нема положено) од 300 евра казна со културен пристап и некурчење, иако и-те-како имам кај да се јавам и со кој да се курчам (иако никад нема да ги користам џокерите, зошто од мој заеб треба да се вадам сам, или да ги сносам последиците ако сум неспособен да се извадам).
Ги земаа документите и отидоа во кола, ги немаше 3-4 минути и излегов по нив. Пристапив со културно „извинете што ви се мешам во работата, дали може да ми кажете што ќе се случува?“. Ми објаснија дека запишуваат податоци и ми покажаа некој лист. „Казна ќе се пишува, така?“ Ми објаснија дека прекршокот е стварно за казна, и си прашав „на која основица?“, ми објаснија и тоа. Им се заблагодарив, и само што тргнав да си одам во кола, ми подвикна едниот и ми праша чив сум и кај живеам, и откако му објаснив ми рече „Те глеам културно дете си, а и да не и расипуваме на другарката возачка кариера, запишавме информации за евиденција, ама памет за друг пат. Продолжете сега.“ Им се заблагодарив за прогледувањето низ прсти, им посакав пријатна вечер, фатив патот и еве поради културниот однос (и спремноста дури и да се пишува казна да прифатиме дека сме виновни - зошто стварно сме) ја спасив другарката од казна и можна забрана за полагање.
А да се курчев, и да им кењав „знаеш ја чив сум и кого знам во полиција“, ќе ми пишеа и мене нешто за да се осветат за односот.
Поента на приказната: ако паркираш на лента и попречуваш сообраќај, пристапи културно, ако решиле да пишат казна прашај ги дали може да пишат нешто помало што се покрива со поени, И НЕ СЕ РАСПРАВАЈ. Зошто ќе завршиш како јарето од приказната „ем шуто, ем боде“.
