Dülmen -> Illmitz (Österreich) -> Skopje -> Ljubljana -> Dülmen
Поминати 4551 километри, потрошени 295.02 литри гориво. Просек: 6.48 л/100 км.
Возевме товарени, со Туле на кров, гуми на 2.8 бари напумпани, 120 или 130 на автопат, најчесто на темпомат, со ретки излети до 145 км/ч, во случаи на претицање. За разлика од претходно, кога сите полнења ми беа до врв, овој пат во неколку наврати го „цепкав“ полнењето, поради ненормалните цени на горивата. Имено, во Србија дизелот беше 214 динари (скоро 2 евра/литар), па таму турив само 15ина литри, колку да стигнеме до Скопје. Во Македонија, полнев до горе, на Лукоил. После, на враќање, во Словенија на автопат ставив пак 15ина литри, додека да стигнеме до Љубљана, пошо на автопат беше 1.95 €/l, а во Љубљана беше 1.66 €/l. Пошо испадна дека пумпата (пиштолот) на станицата во Љубљана беше нешо зезнат, пак не беше наполнет до горе. Теравме даље, до една станица во Германија (Арал), кај што цената беше 2.24 €/l. Таму пак ставив 15ина литри, и продолживме накај дома. Пред да стигнеме дома, танкање пак до горе, собра 64.34 литри, по цена од 1.77 €/l. Никогаш до сега не бил толку исцеден резерварот
Океј поминавме по пат и натаму и наваму. Веќе од Австрија почна да ми јавува некој чуден звук на ниски брзини (меѓу 30 и 50 км/ч), како да има нешто закачено на некоја од гумите (онака вум-вум-вум). Нема тресење, не губи притисок, арно ама и на визуелна инспекција, ништо не можев да најдам (камче или слично).
Колата си има некаква мака со светлата, пошто веќе некое време адаптивните предни светла, не се адаптивни, а на враќање сеа накај дома, десната леќа се заглави во безвезна позиција према надвор, па возев некои 400 километра без соодветно осветлување. Левиот фар убаво си светеше, па имаше забележлива дупка, па светла флека на десната страна. Го пријавив проблемот кај Опел, ќе видиме како ќе тераме понатаму.
