Од што сум пријатно изненаден:
1. Моторот. Умот цело време ми тераше накај 2.0 dci, пошто количево е малку тешкичко, но после едно демо-возење со четири души у кола (јас, жена ми и двајца вработени во салонот на „Нисан“) сите недоумици се изгубија: моторчево од 105 коња влече ко лудо! Малку ми фали мускулот на ултра-ниски вртежи со кој уживав на претходното ауто (1.9 SDI) али све је то ствар навике - се вози ко бензинец, на малку повисоки вртежи и тогаш лета! Никогаш не сум дошол во возачка ситуација во која сум посакал поголема кубикажа или коњи.
Ова е втор пат некој да ми ја цитира оваа иста изјава, но јас и понатаму не разбирам што е проблемот со неа, т.е. зашто ме цитирате.
Кога велам „малку повисоки вртежи“, како што е и објаснето, мислам на „малку повисоки вртежи од претходното ауто 1.9 сди“ или ти како бензинец, тргнувајќи од точната претпоставка дека бензинците шалтаат меѓу 2 и 3 бона вртежи. На СДИ-то ретко идев до 3000 рпм. Само на аутопут.
На високи незнам дали влече. Споредено со други комон реилови.
Влече. Има мал пад на моментот, ама и даље го има охохо... ако више има потреба да се тегне.
Фиатот е константен до 4000.
Брао за него.