Само што се вратив дома со нов личен рекорд: кавадарци -> скопје = 3 саати и 25 минути. Патарина градско: рамно еден саат. Патарина Велес: саат ипол. Да, 1 час и 30 минути.
Агонијата ја ублажи филмчето кое го најдов у телефонот.
Криво ми беше зашто немам аутоматик, пошто листовите на левата нога почнаа грчеви да ми фаќаат од повеќечасовно стисни-пушти куплунг.
Жива среќа што бев сам, без деца, пошто стварно не знам што би им правел кога неминовно ќе збеснат затворени во кола која стои, ноќе.
Можам да замислам како е да си во кожа на странец кој треба:
1. Да влезе во мк
2. Да помине 4 патарини
3. Да излезе од мк
Тоа се, по моја слободна проценка, минимум 5-6 саати. Цела ноќ, за да се помине од крај до крај мојата чудесна земја Македонија.
За 5-6 саати се поминува транзит Бугарија со барем една доообра пауза за вечера, прошетка на децата, опуштен секс без брзање и сл.
За 5-6 саати се поминува транзит Албанија, Косово, Црна гора.... Добро, претерувам, не се 5-6 саати (не се ни значано повеќе mind you!) али барем - ајде - возиш и нема да ти пукне курот од очај.
Република Македонија, како знае и умее, би требало да најде начин експлицитно да им се извини на несреќниците кои одлучиле да ја минуваат транзит. Озбилно го мислам ова. Нека пуштат спот на цнн, пошто догодина нема ни транзит да ни доаѓаат. Ах, да, и да баталат некое спомениче-две и со парите да го триплираат бројот на куќички за наплата: секоја поединечна кола не се задржуваше многу на наплатното место, гужвата беше проточна. Значи фали капацитет и тоа е. За тој проект на владата нема да се бунам кога ќе ги спичкаат моите пари на трошоци кои преку ноќ се зголемиле десет пати. Ич.
Барем да имаше продавничиња некакви во близина на патарините, на толку чмаење да им земевме и по некое евро на странциве кои окапуваат. Смоки, сокче, мастики, што било.
Барем набрзинка властите да спремеа некои флаери кои ќе им ги даваат со кусурот „извинете вака, годинава немавме можност да ги прошириме патарините, но повлете догодина транзит кај нас, ова нема да се повтори, ви ветуваме! Извинете уште еднаш и среќен пат!“
Ја да сум странец више ни еднаш не би ми паднало на ум да идам накај грчка низ македонија и ова, како патриот, го кажувам со тешка болка, горчлива тага во душата.
