Да не претеруваме, број 1 на сите времиња. Има тука и многу други работи што треба да се респектираат, вкусови се во прашање.
Сум приметил дека изреката „за вкусови не се расправа“ најчесто ја користат оние кои слушаат батал музика (турбофолк, шабанерија).
- Абе батуле, за вкусови не се расправа, јас слушам сѐ!
Да не дојди до заблуда, под сѐ подразбира сѐ турбофолк (шабанско).
-Ами ти што ги слушаш оние што ги тресат косите, музика ко комбајн да жнија да не се поарни?!
Честа одбрана на „тетоважи со трајболи, бодликави жици и икони“ фелата кога ќе бидат запрашани зошто им е убава толку неубава музика.
После распадот на Југославија во наследство останаа Југичиња, Стокецови (комфорт беше права ствар бајо мој), Жигули, Специјалка...
Го штеловаш радиото што е фабрички компатибилно со Стокец Комфорт, апсолутно никакво име на него, произведено на пауза во Црвна Застава или нешто слично, ама блеска дугмето за пуштање на касетата од другата страна без да ја извадиш и свртиш. Пушташ жици во багашникот, затоа што звучниците што лежеле на полицата послана со ќебенце се стопиле од сонцето и се деформирале како во микробранова да стоеле, па во багашникот местиш озвучење 2.0 со 8 омски драјвери од оние старите дрвени радија што Морзеова азбука фаќаа. Ги складираш во фино исковани кутии од штици што останале од оградата што се шаловала. Дрвена акустика плус акустиката од багашникот на Стокецот, ПРАЈСЛЕС!
Буваш некоја касета РАКС, ТДК неколку пати преснимувана и на 2-3 места подзалепена оти ако не ја ставиш како што треба во радиото, да ја потстегниш малку за да легни на „главата“ ќе ти ја изџвака како магаре трн. Претходно на Тошибата со еден дек од странство довлечкан во осумдесетите, внимателно си наснимуваш закон песничиња од „Заборави ако можеш“, „Диско селектор“, „Рок подиум“... и почнуваат доживувањата.
Рока некој неартикулисан звук од „Хајгвеј стар“ од отворениот багашник на Стокецот потпрен со летва, а околу него тегниш пивце од полкило во зелено шише оти во тоа време поретки беа зелените шишиња и во тоа време ретко кој знаеше дека светлината го расипува пивото.
И сега во „новиве“ времиња, „трајбол шанкурето“ ти вика „за вкусови не се расправа“, влегува во своето БМВ 3 е46 редизајн со Харман Кардон аудио, ја рока „хочу нечу да ти признаааам“, и заминува в кладилница да види денес за една која ќе го падни...
А останатите, тие без вкус, ќе се расправаат кој заслужува да биди спомнат кога се спомнува блуз, какви концерти се правеа во деведесетите...
Слушај си ти бајо мој Клептон, ББ Кинг, Џон Ли Хукер, Мур, Депеш Мод, Перл Џем... јас ќе си слушам сѐ, за вкусови не се расправа!
