Ако вакцинирањето организирано во системот ни беше „тапа“, справувањето со епидемијава е неколку ранга „потапа“. На самите клиники нема изолирани чекални, карантини и меотди за намалување на ризици за инфекција во просториите. Доаѓаат деца на Козле, дел се веќе заразени и имаат репираторнипроблеми без видливи знаци, во исто време во чекалната седат други деца со респирторни проблеми не поврзани со морбили. Сите невакцинирани си одат дома со морбили по две недели ете ги пак кај истиот доктор.
Сега сите тие што имаат деца под една година или не биле реално во можност да се вакцинираат се во опасен бубањ.
