Вчера се возев со јсп и инвалид еден, ама скроз не подвижен го шетаа мајка му и тетко му, не можеа да го качат во автобусот, станав да му помогнам, се испотепаа да седнат на местото што го ослободив, од 100 души( сосе тие што чекаа) ни еден да не помрдне со прст, а го гледаа татко му кај што се мачи да го качи во афтобусот. Е до кај сме стигнале.