Како огромен навивач на Милан, прво сакам да им ја честитам победата на Барса, фала курцу да не тепате еднаш без судии
Друга работа, Милан вечерва сам си се победи и клучен момент од наптреварот беше шансата на Нијанг. Можеби на детето му требаше малце среќа, ама тоа мораше да влезе и ќе си беше 1-1 и ќе беше чао барса, сањајте за ремунтада. Арно ама топката не влези и одма стигна казна, па наместо Барса да брка резултат у 2ро полувреме и да треба да даде 3 гола, Милан се стави у шах-мат позиција. Искрено во ниеден момент не летнав у облаци дека Милан иде даље, значи ни после првата утакмица која што Милан ја доби со 2-0. Знам што просеци има у тим Милан и она што го направија на Сан Сиро беше навистина изненадување. Можеби со поинаков пристап и ќе успееја да направат подвиг, ама да им извадиш на камп ноу формација 4-3-3 и притоа Барса да е у полн налет е еднакво на самоубиство. Средина со Амброзини и Фламини, наспорти Чави и Иниеста не иде баш. Да не го тупам многу, знаев дека Милан ќе имаат премалку шанси и си реков дека една од 2-3 шанси ќе мораат да искористат и сигурно идат даље. Арно ама тоа не се случи, а ја немаше ни желбата, залагањето и пожртвуваноста од претходната утакмица.
И не можам да не го спомнам Робињо кој што у последни минути изведува слободен и притоа ги има сите свои играчи у противнички 16-ник и типот со цел памет наместо да ја нафрли топката у 16-ник он му ја дава на Мунтари и го заглавуе у средина. Епа мајката у ***** смрдена бразилска, марш таму пакуј куферите глупак непрокопсан, наместо шанса за гол он на Барса им поклони уште еден.
