Пак се се сведува на лични искуства.
Секое возило си има соодветни маани. На едни пластика/крцкање, на други дел од моторот, на трети суспензија ...итн.
Во одредени моменти се мешаат некои работи. Правите споредба меѓу службени возила и лични возила.
Службените возила, кој сака нека каже, се најексплоатираните возила, не се внимаваат на дупки, се цедат постојано, т.е. луѓето си играат курташак со нив.
Убаво спомна некој, како ќе ти биде среќата со некоја кола. Ист модел, иста година, исто службена/лична, некој поминува без ниту еден дефект, некој повеќе е на сервис отколку што ја вози.
Еве конкретно ќе ја земам Нубирата. Во мај 2002 во Битола купивме тројца Нубири во иста недела. Беа на добар саемски попуст.
Двајца ги продадоа првите 5 години. Проблеми со мотор, проблеми со електрика, не знам што.
Да не ја почудам, ене 165 000км од кои 40 000 километри на плин, нема оф кажано. Освен што сменав бензинска пумпа како вон стандарден сервис во последните 14 години и два пати менував дихтон на поклопец, ништо друго неам сменато.
Летоска сменав задни амортизери после 14 години. Предните сеуште се во топ состојба. Патем, пред да одам на регистрација правам детална проверка на подвозје, амортизери и сл. Ако има нешто да се смени, сменувам, па ја носам на регистрација.
Значи се се сведува на „каква ти е среќата“ особено кога се работи за автомобили од ниска/средна класа.
За луксузните ретко кој може да каже какви се, бидејќи ретко кој е прв газда па да направи споредба.