Многу лошо изгледа кога некој се претставува како познавач на материјата а не само што нема поим за што зборува, туку и го мрзи да провери пред да напише неаргументирана глупост:
„Никогаш немало научен консензус околу безбедноста на ддт. Пробале, виделе не чини, го забраниле.„
Меѓу тоа „пробале„ и „виделе не чини, го забраниле„, поминале цели три децении.
До тогаш тие „сликички„ се вртеле како реклами во весници и списанија:
Изгледа некој википедии „знае„ да ги користи само за наоѓање на дефиниции.
Во секој случај, еве што пишува таму за ДДТ:
- Откриен во 1874та.
- Инсектицидни својства октриени во 1939та.
- Генерална употреба и продажба во 40сеттите години од минатиот век.
- Сомнежи за безбедноста имало уште од почетокот, од „теоретичарите на заговори„!
- Дури после книгата на Rachel Carson во 1962, се достигнува критчна маса на запознаени - со проблемот и „теоретичарите на заговори„ стануваат мнозинство и со тоа, загрижени граѓани со валидни причини за загриженост.
- Некое време потоа преседателот Кенеди наредува проблемот „да се испита„ детално.
- 1971 после судски процес од еколошко движење, судот му наложува на регулаторното тело да почне да го де-регистрира ДДТ.
- После пар години влечење по судови заради поплаки и жалби, во 1973тата конечно е донесен
бан на пестицидот DDT.
Тоа драги дами и господа, се цели три децении претставување на исклучително штетен производ како супер безбеден. Цели три децении продавање и правење голем профит од тој небезбеден производ.
И така наспроти обидите на верникот ФилипВ, да ги затвори очите за реалноста, истата го мава по муцка секогаш кога ќе се обиде да ла... ахем, да ја претстави како вистина, неговата визија (верба) за розов свет во кој тие горе му го мислат само најдоброто на него, одличниот ученик! (признај дека си бил „скроз одличен„ во училиште, ПРИЗНАЈ *****!)
И пак:
Inbetween ново плачење, за тоа како GMO и пестициди се тотално различни работи... кажано со намерно (и провидно) негледање на ОЧИГЛЕДНАТА ПОВРЗАНОСТ: КРИЕЊЕТО НА ВИСТИНАТА ЗА БЕЗБЕДНОСТА!
Како што тогаш лажеле за ДДТ, така сега лажат за ГМО. И ништо не ни вреди после тоа да го знаеме по цели три децении: треба веднаш да се бараат детални испитувања за безбедноста на ГМО по
меѓународно прифатени стандарди.http://en.wikipedia.org/wiki/DDT#U.S._banFrom 1950 to 1980, DDT was extensively used in agriculture – more than 40,000 tonnes were used each year worldwide[10] – and it has been estimated that a total of 1.8 million tonnes have been produced globally since the 1940s.
First synthesized in 1874, DDT's insecticidal action was discovered by the Swiss chemist Paul Hermann Müller in 1939.
Müller was awarded the Nobel Prize in Physiology or Medicine "for his discovery of the high efficiency of DDT as a contact poison against several arthropods" in 1948.
As early as the 1940s, scientists in the U.S. had begun expressing concern over possible hazards associated with DDT.
However, these early events received little attention, and it was not until 1957, when the New York Times reported an unsuccessful struggle to restrict DDT use in Nassau County, New York, that the issue came to the attention of the popular naturalist-author, Rachel Carson. William Shawn, editor of The New Yorker, urged her to write a piece on the subject, which developed into her famous book Silent Spring, published in 1962. The book argued that pesticides, including DDT, were poisoning both wildlife and the environment and were also endangering human health.
Silent Spring was a best seller, and public reaction to it launched the modern environmental movement in the United States. The year after it appeared, President Kennedy ordered his Science Advisory Committee to investigate Carson's claims. The report the committee issued "add[ed] up to a fairly thorough-going vindication of Rachel Carson’s Silent Spring thesis," in the words of the journal Science,[31] and recommended a phaseout of "persistent toxic pesticides".[32] DDT became a prime target of the growing anti-chemical and anti-pesticide movements, and in 1967 a group of scientists and lawyers founded the Environmental Defense Fund (EDF) with the specific goal of winning a ban on DDT.
In response to an EDF suit, the U.S. District Court of Appeals in 1971 ordered the EPA to begin the de-registration procedure for DDT.
The EPA then held seven months of hearings in 1971–1972, with scientists giving evidence both for and against the use of DDT. In the summer of 1972, Ruckelshaus announced the cancellation of most uses of DDT – an exemption allowed for public health uses under some conditions.[15] Immediately after the cancellation was announced, both EDF and the DDT manufacturers filed suit against the EPA, with the industry seeking to overturn the ban, and EDF seeking a comprehensive ban. The cases were consolidated, and in 1973 the U.S. Court of Appeals for the District of Columbia ruled that the EPA had acted properly in banning DDT.[15]
