Се согласувам со Спортекс дека организацијата беше многу непрофесионална, да не речам мизерна. Но не се согалсувам околу делот дека нашата публика е поцивилизирана одошто западњаците од Европа и од западно-источна Америка.
Прво со лаги неможе да се реализира некој настан, ниту пак се гради репутација. Да не набројувам, мислам дека останатите членови ги опфатија сите пред-изборни ветувања и желби.
Второ, немањето на основни мерни помагала, неопходни за реализација на настан од овој тип какви што се семафор, штоперици, маркери и слично говори доволно за несериозноста и непрофесионалноста во организацијата. Тука не се работи ниту за незнам која сума на пари, ниту за не знам каква опрема.
Трето околу изборот на локацијата, се согласувам со Стратро дека не беше соодветна локацијата за бројноста на публиката. Понатаму, немањето на редари, барикади и слично е исто така економски-неоправдан компромис. Ако тоа не може да го обезбеди тогаш организаторот треба и да се откаже од идеата за организирање на настанот. Желбата сама по себе не е доволна причина ниту средство за успешна реализација.
Четврто, нашите прости маси....Делот за кој не се согласувам со Спортекс дека сме подобри од западна Америка. Најпрво пред неколку години бев учесник во организацијата на трките низ земјава, од редар, па помошник-судија, па на мерење на време и тн. Меѓу другото бев и во организација на драгот во Лисиче. Таму имаше 60 редари, 30 избацивачи од агенција за обезбедување, над 40 полицајци и тн. Покрај тоа имаше посавено 2 огради, од кои едната беше наменета токму за трки во висина од 2 метри, а другата беше жичана ограда за кокошарници(иста како онаа која се употребуваше вчера), имаше и барикади и озвучење преку кое се праќаа апели до раздивеаната проста маса на локалци и околњаци. Па одевме и лично да ги молиме критичните групи. Ги замолуваш „Абе дечки, дај ве молам малку да се присобереме повнатре, инаку нема да може да се одржи тркава“ и од простата маса ти одговараат три-четри поглавари од ордите со прашање и закана „Кој к*р на к*ров ми сакаш ти на к*ров?“, „Ти ли мене ќе ми кажеш шо да праам у мое маало?“, „Ај бе губи се, не замарај“ и слично. Со публика која има таков локално-затуцан менталитет единствен начин за да излезеш на крај е да комуницираш на нивно ниво, а тоа значи употреба на солзавец, водени топови, гумени куршуми, електрични пендреци, бодликава жица и електрична ограда.
Понатаму, во контекст на неартикулираниот однос на ордите од нашите простори ќе посочам еден пример и ќе направам претпоставка. Пред некое време гледав фудбалски натпревар меѓу Шведска и Норвешка, каде еден норвежанец навиваше со норевешкото знаме меѓу навивачите од Шведска. Никој ниту го уби, ниту го удри, ниту го опцу, ниту нешто му пререче. Што ќе се случи ако на пример меѓу Комитите залута навивач од Шкендија со рамковно знаме? или нанивач од било кој друг фудбалски клуб? или навивач од било која наша соседна земја?
Па истото би го прашал што ќе се случи и ако некој нашинец се најде меѓу навијачите од некоја соседна земја?
Извесно е дека во сите овие случаи несреќникот нема да преживее, но дали ќе има остатоци од неговиот труп или ќе го изедат додека е топол?
