е па не сте се поставиле доволно афторитативно пред децата. стравопочит е она кое децата треба да го имаат кон БАРЕМ ЕДЕН од родителите. значи не страв од родител, туку силна почит. неговиот збор треба да биде закон... е, како тоа ке го постигнете, сами ке го одберете начинот откако уште на 6 месечна возраст ке го увидите карактерот на детето (бебето)... јас толку стручна литература колку што прочитав за деца одгледување, немем вкупно исчитано книги за цело мое школување. и да нагласам дека ниеден не беше од амерчки стручњаци, затоа што првиот пат кога зедов да читам од нив, уште од самиот старт, почнува со комплетно обратно поставување на нормативте, обратно од евроспките научници-психолози-педагози...
по моја предпоставка, ако се следат тие добиваш продукт на амерички дебил..
втора работа. сите до еден посочија казнување. казнувањето е ПОТРЕБНО заради развојот на детската психа. по амерички начин, казнување не треба да има, т.е. треба со повишен тон, остар поглед и (замисли) налутен лик од родителот да се посочи и објасни на детето каде му е грешката...
казната не значи тепање. тепањето е ептен контрапродуктивен метод. казна како казна може да биде било што... еве, во моментов, помалата керка има двонеделна казна (што и истекува за 2 дена) да користи телефон, кој не е андроид, неможе на интернет да го закачи и неможе да се допишува на вајбер со никого... не ја објаснувам причината поради која е казнета...
посекако... од еден таков куп на стручњаци, сите до еден посочуваат дека фејсбук, твитер, скајп, вајбер или било која социјална мрежа влијае многу деструктивно на детската психа. кратко речено, го заменува (несвесно) реалниот живот со вортуелниот. комплетна асоцијализација доживува. па така, јас и а одлучивме да ги ограничиме нашите деца на само 1 саат дневно (по 1 саат секоја) да биде на компјутер т.е. интернет. за време на летниов распуст тоа го зголемивме на по 2 саати. значи да гледаат на интернетот како нешто кое им помага, ги разонодува... нешто како дозволена количина-големина на парче торта на дневна база...
секако, за се што им е потребно околу школо, имаат анлимитед период, но тогаш веке учат а не се забавуваат...
голема е темава за дискусија.. имам еден куп работи што ги сватив и буквално научив, како да го ојачаш детето (психички) и како да го спасиш од тоа да ти стане куртон за една употреба во животот и очите на другите околу нив. не за друго, мене немало кој да ме научи, мене животот на улица ме научил што е добро а што лошо.. среќа што сум го одбрал овој правец што сега го терам. на денешно време родителите свесно си ги испуштаат децата, наоѓајки свој личен мир дека тоа е правилно...
ене, на блад’зата детето е прекрасно девојче од скоро 3 години. супер интелегентно, има свој став, карактер силен, знае што сака за својата возраст, ама се треска од земја ако не и е нешто по кеиф. мене да ми е, поинаку тоа би го решил.. но тоа што му дозволиле така да прави посочува за уште една друга проблематика што ја има детето... не збори. да, детето не збори ништо. ја носеа по стручњаци, доктори, логопеди... и на крај се воспостави истото што јас им го кажувам цело време.. што и да посака да добие ИНСТАНТ го добива, без да се потруди да каже макар буква... само со прст ке посочи, а не ретко и со поглед ке погледне и двајцава родители скокаат да му го дадат тоа... како онаа српската, она оком, они скоком... е па не.. тоа е правење паразит од детето.. убаво им рече последниот логопед... детето научило дека нема потреба да се труди да збори. се што сака, добива. е они се едни од оние родители кои рекоа уште на почетокот дека ке ја применат новата, модерна техника за воспитување на деца:
-да не го караат
-да не го казнуваат
-пред него никогаш ни они да не се караат (како оче наш им е ова)
-да нема викање или тензија пред него во ниеден момент
-за се што треба да се учи и научи, само со зборување...
баш ме интересира до кај ке истераат, а не ми се свиѓа на кај тргнала работата...
