Капитализамот и можностите на слободниот пазар не можеш да ги разбереш ако дремеш на државна цицка. Уште полесно е да тресеш зелени додека некој друг се мачи за тебе. 
Капитализмот, слободниот пазар, и културата на потрошувачко општество сами по себе ја наметнуваат иновацијата, конкурентноста, развојот.
На слободен пазар мораш да се бориш за клиенти, да се бориш со конкуренти, да плаќаш даноци, да плаќаш врабтени и да инвестираш во вработените и условите што ги имаат за работа.
Треба постојано да си иновативен, да бидеш симпатичен кон клиентите за да го купат твојот производ или услуга. Дополнително треба да инвестираш во квалитетен кадар, образование на истиот, во нови технологии, машини, маркетинг. Тие се алатките за да се бориш со конкуренцијата.
Тоа е борба која што трае 24 часа. Не те остава мирен, затоа што ако направиш пауза во таа трка, ќе бидеш изеден од конкуренцијата или заборавен од клиентот (потрошувачот).
Тој што не пробал да води сопствен бизнис во Македонија и надвор во Европа, живее во еден свет на заблуда дека капитализмот е баба рога.
Нормално не секој има муда и кликер да инвестира, да почне бизнис и да ја трча во таа трка.
Кај нас е и чест случајот на "капиталисти" кои што експлоатираат вредни луѓе за мизерна плата за да направат капитал, на начин кој што не е баш легален. Затоа вредните луѓе кои што имаат нагон да направат нешто за подобро утре, си одат од Македонија.
Голем број на програмери и инжењери почнаа сопствени бизниси кај нас, и работат outsourcing и сите имаат прогрес и добар напредок.
Во суштина, Македонија е земја на гомнојадци (се извинувам за вулгарноста), сите се експерти во секое поле, а сите живеат во buble и чекаат платичка од некој работодавец или буџет. Сите знаат како треба нешто да се направи, да делат совети, да критикуваат, ама кога ќе треба "мотиката" да ја фатат е тогаш се неспособни, бегаат, немаат учено за тоа факултет. "Друг нека направи, јас само ќе кажам како треба".
Поентата ми е, дека е лесно да гледаш маратонска трка на ТВ и да јадеш лајна како некој маратонец завршил последен. Лесно е да кажеш, дека е маратонецот е спор, нема кондиција и не требало воопшто да трча.
АМА тој имал муда и мотив да оди и да се натпреварува.
Ти седиш дома како мисир и само јадеш лајна.
Маратонецот ја изгубил трката, ама сепак е подобар од тебе. Тој трча маратон, ти си мисир што дремеш дома.
