Вонземјани ќе ја нападнат Земјата во ноември

[Sportex]

Нај јак е делот со вонземјаните кои го уништиле метеорот!

Уште поважно е дека сето тоа се одвивало под команда и надзор на претседателот на Друштвото за заштита на извитоперени вонземјани Господинот Миле, Фаланга, Фалангасаурус Диносауревич III-ти !

[Stratro]

Па он уствари не е во МК, ова е негов холограм кој што преку разни биолошки и хемиски реакции го добил алтер егото на правиот „Фаланга“ кој уствари во моментов истражува на полето на квантната физика.

Pogresno si informiran
Ne e hologram. Avatar e..koj normalno sam go konstruiral...uste u sredno...

[Спенсер]

Во конкретново видео да. Има и изјава:

The Russian regional Emergency Ministry has denied that any military air defenses were involved in the incident.

Зборуваме за доколку би требало да се пресретне метеор. Фаланга со која димензија е метеорот, за да не му фали влакно од против воздушна ракета/и? Јасно дека тој трпи огромни сили од самата атмосфер, но сепак.

Во врска со вториот дел од прашањето, кога астероидот станува метеор тогаш радарот престанува да го детектира. Радар (голем) може да го детектира пред да почне светлечкиот феномен. Ова е од причина што радарот функционира на принцип на радио бранови кои се во соштина електромагнетни бранови. Радиобрановите се одбиваат од телото и се враќаат назад кај предавателот. Е сега кога ќе започне светлечкиот ефект односно метеорот ќе навлезе во атмосферата тогаш поради брзината на навлегување и силата на триење од атомите и молекулите на атмосферата се отцепуваат елетрони, се претвораат во плазма и тоа е тоа уствари што го создава светлечкиот ефект (а не согорување. Согорување постои но таа светлина е премногу слаба во споредба со плазмата). Проблемот е што плазмата не дозволува одбивање на радио брановите и враќање кај предавателот  туку ги дисперзира и одбива на многу страни. Поради ова кога астероидот ќе почне веќе да свети и да создава Plasma blanket веќе станува невидлив за радарот односно radar signature е премногу мал за да биде детектабилен (исто како и B2 bomber-от или F-117 stealth што радарот не ги гледа, тоест ги гледа како да се птици). Малата димензија на астероидот исто така е проблем а и оддалеченоста. Затоа се сомневам дека русиве успеале да го фатат на радар кога веќе навлегол во атмосферата а се сомневам дека успеале да го детектираат и пред да навлезе бидејќи бил премногу далеку и премногу мал за да биде детектиран.

+1

Едон беееее   

[Sportex]

Абе они направиле торпедо што патува со брзината на звукот под вода, а не па во атмосфера, и тоа пред 12 години а не па денес, многу знаете вие!

Charles R. Smith
Tuesday, April 24, 2001
Russia has developed new submarine-launched torpedos that travel at incredible speeds – perhaps as fast as the speed of sound underwater.
Scientific American reports in its May edition that these supersophisticated weapons have been linked to the sinking of the Russian submarine Kursk last August, and even to the arrest and imprisonment of Edmond Pope.

Pope, an American businessman, was charged by Russian authorities with spying, specifically that he had sought to buy plans for the "ultrahigh-speed torpedo."

The magazine reports that "evidence does suggest that both incidents revolved around an amazing and little-reported technology that allows naval weapons and vessels to travel submerged at hundreds of miles per hour – in some cases, faster than the speed of sound in water. The swiftest traditional undersea technologies, in contrast, are limited to a maximum of about 80 mph."

The new technology that allows for these incredible speeds is "is based on the physical phenomenon of supercavitation."

According to Scientific American, the new generation of torpedos, some believed capabale of carrying nuclear warheads, are surrounded by a "renewable envelope of gas so that the liquid wets very little of the body's surface, thereby drastically reducing the viscous drag" on the torpedo.

The new technology "could mean a quantum leap in naval warfare that is analogous in some ways to the move from prop planes to jets or even to rockets and missiles."

In 1997 Russia announced that it had developed a high-speed unguided underwater torpedo, which has no equivalent in the West.

Code-named the Shkval or "Squall," the Russian torpedo reportedly travels so fast that no U.S. defense can stop it.

In late 2000, after the sinking of the Russian submarine Kursk, new reports began circulating that the Chinese navy had bought the Shkval torpedo.

The modern Russian weapon in Chinese navy hands has sent alarm bells ringing through the halls of the Pentagon.

"China purchased the Shkval rocket torpedo," stated Richard Fisher, a defense analyst and senior fellow at the Jamestown Foundation.

"The Shkval was designed to give Soviet subs with less capable sonar the ability to kill U.S. submarines before U.S. wire-guided anti-sub torpedoes could reach their target. The Chinese navy would certainly want to have this kind of advantage over U.S. subs in the future. At the speed that it travels, the Shkval could literally punch a hole in most U.S. ships, with little need for an explosive warhead."

"This torpedo travels at a speed of 200 knots, or five to six times the speed of a normal torpedo, and is especially suited for attacking large ships such as aircraft carriers," stated Fisher.

The report that China purchased some 40 Shkval torpedoes from Russia in 1998 has been confirmed by U.S. intelligence sources. Pentagon officials also confirmed that a Chinese naval officer was on board the ill-fated Russian submarine Kursk to observe firings of the Shkval.

The Shkval rocket first came to light in the Western press in April 2000 when Russian FSB security services charged American businessman Edward Pope with spying for the U.S. According to Russian intelligence sources, Pope obtained detailed information on the rocket-powered torpedo.

A FSB statement said it confiscated "technical drawings of various equipment, recordings of his conversations with Russian citizens relating to their work in the Russian defense industry, and receipts for American dollars received by them."

The 6,000-pound Shkval rocket torpedo has a range of about 7,500 yards and can fly through the water at more than 230 miles an hour. The solid-rocket-propelled "torpedo" achieves this high speed by producing a high-pressure stream of bubbles from its nose and skin, which coats the weapon in a thin layer of gas. The Shkval flies underwater inside a giant "envelope" of gas bubbles in a process called "supercavitation."

The Russian Pacific Fleet held the first tests of the Shkval torpedo in the spring of 1998. In early 1999, Russia began marketing a conventionally armed version of the Shkval high-speed underwater rocket at the IDEX 99 exhibition in Abu Dhabi.

The Shkval is so fast that it is guided by an autopilot rather than by a homing head as on most torpedoes. The original Shkval was designed to carry a tactical nuclear warhead detonated by a simple timer clock. However, the Russians recently began advertising a homing version, which runs out at very high speed, then slows to search for its target.

There are no evident countermeasures to the Shkval and, according to weapons experts, its deployment by Russian and Chinese naval forces has placed the U.S. Navy at a considerable disadvantage.

"We have no equivalent, its velocity would make evasive action exceedingly difficult, and it is likely that we have no defense against it," stated Jack Spencer, a defense analyst at the Heritage Foundation.

According to the Jamestown Foundation's Richard Fisher, China is acquiring a fleet of blue-water submarines armed with the deadly Shkval. In a recent defense report, Fisher noted the Chinese navy is arming itself with a deadly combination of silent submarines, supersonic nuclear tipped Stealth missiles and Shkval rocket torpedoes. Fisher warned that the new Chinese navy is capable of operating far from Asian shores.

"There are reports that the Chinese navy's current subs do not have tubes large enough to fire the Shkval. The Chinese navy has completed the acquisition of four Russian Kilo-class conventional submarines. The Kilo 636 is said to be nearly as quiet as the early version of the U.S. Los Angeles class nuclear submarine," noted Fisher.

"This very high speed torpedo would provide the PLA with the technology to build their own version, and this is a looming threat," stated Fisher.

"The next few years may also see China produce a new class of nuclear-powered submarine, the Type 093. Again benefiting from Russian technology."

The Chinese Type 093-class nuclear attack submarines are similar to Russian Victor III class first produced at the Leningrad yards in the 1970s. Each Chinese Type 093 weighs more than 5,000 tons and is over a football field in length. The Chinese type 093 submarines are armed with eight 21-inch torpedo tubes that are large enough to fire the super-fast Shkval.

"The Type 093 is projected by the U.S. Office of Naval Intelligence to have a performance similar to the Russian Victor-III nuclear attack submarine. By one estimate, four to six Type 093s should enter service by 2012," concluded Fisher.

Read more on this subject in related Hot Topics:
China/Taiwan
Russia

[Sportex]

[Tome-Colt]

Миле, ќе правиш прес конференција или нема да правиш? Луѓево имаат неразрешени дилеми и се под стрес.

[Sportex]

Остај, ни се стресоа гаќите од стресот!

[Tischläufer]

Миле, ќе правиш прес конференција или нема да правиш? Луѓево имаат неразрешени дилеми и се под стрес.

Не знам јас што сакаш да кажам. Освен подбивање и зафрканции јас не гледам прашање упатено кон мене. Прашајте што ве интересира и ќе ви кажам.

[LosiPatista]

Aren?

[Tischläufer]

Never mind

Метеорот над Русија не можел да биде однапред регистриран
19.02.2013
Научниците овие денови се фокусирани да ги утврдат карактеристиките на метеорот, кој експлодираше над Русија на 15 февруари, врз основа на собраните податоци од сеизмички инструменти кои снимаат во потреси и микрофони за нуклеарни експлозии. За разлика од астероидот ДА14, кој истиот ден како што и беше предвидено, само помина  во близина на Земјата, овој објект беше многу мал, за да биде откриен пред неговата опашка да се појави на небото над рускиот град Челјабинск.

Поглед од европскиот метеоролошки сателит на метеорот во атмосферата над Русија на 15 февруари

Но, и мал метеорит, во смисла мал за да се примети пред да удри во Земјата, може да донесе големи разурнувања. Според астроном од Универзитетот Вестерн во Лондон, овој објект бил 15 м. широк (астероидот ДА14 бил 50 м.) и тежок повеќе од 7.000 метрички тони, кога влегол во атмосферата. Според нејзините проценки, тој летал со суперсонична брзина од околу 18 км/с пред да експлодира на висина од 15 до 20 км. предизвикувајќи ударен бран, кој ги кршел прозорците во заглушувачка експлозија кога пристигнувал на површината.

Најголемиот метеор по Тунгускиот настан во 1908 година стигна неколку часа пред многу поголемиот објект, кој „мирно” помина покрај планетата на оддалеченост од приближно 27.000 километри. Според стручњакот за планети од тимот на програмата за објекти во близина на Земјата на НАСА, болидот нема никаква врска со астероидот 2012 ДА14. Помеѓу другото и поради тоа што се движел во правец север – југ, спротивно од траекторијата на астероидот.

Силата на експлозијата била еквивалент на експлозија од 500.000 ТНТ, тринитролуен, која е приближно 30 пати посилна од експлозијата на атомската бомба во Хирошима, но тоа е само 5% од ослободената енергија на експлозијата на Тунгускиот метеор од 1908 година кога биле срушени дрва на површина од 2.000 км2 во Сибир. Местото на ударот е оддалечено само 2.400 км. од местото на експлозијата од 15 февруари. Се претпоставува дека тунгускиот метеор бил со приближна големина на астероидот 2012 ДА14.

Според тимот на „Near Earth“ програмата, не е чудно што научниците не го детектираа метеорот над Русија. Астрономите ширум светот, користат телескопи од Земјата кои можат да видат само објекти кои се доволно големи, за да може од нив да се рефлектира доволно светлина на чија основа ќе се детектираат. Телескопот од Опсерваторијата Ла Сагра на југот на Шпанија го откри ДА14, бидејќи астероидот се движел во близина на Земјата на својата орбита од 366 дена. Астрономите во другиов случај ја немаа истата среќа, не само поради малата големина, туку и поради тоа што тој се приближувал од правецот на Сонцето, па сончевата светлина не дозволила детекција од телескопот претходно.

НАСА своето внимание го насочува повеќе кон поголемите објекти. Американскиот Конгрес во 1998 година побара од НАСА да открие 90% од астероидите во близина на Земјата, со дијаметар од еден километар и повеќе, што НАСА досега успешно го правеше.

Само еден удар на астероид од тие димензии ќе го загрози опстанокот на планетата, па поради тоа во 2005 година тоа барање се прошири на астероидите со дијаметар од 140 метри и повеќе. Досега, НАСА регистрираше повеќе од 9.600 објекти во близината на Земјата, од кои повеќето од нив се поголеми од 100 метри и ниеден не претставува опасност за Земјата.

Фондацијата Б612, која ја основаа научниците, меѓу кои и поранешни астронаути, планираат до 2018 година да лансираат телескоп во Вселената, кој би можел да регистрира објекти во близина на Земјата со пречник и до 30 м. Тие направиле и каталог од овие објекти, но во него се наоѓаат само пола процент од над милион астероиди, со тие големини во близина на Земјата.

Телескопот Б612 може да забележи астероид сличен на тој во Тунгуското подрачје пред да удри во Земјата, но да идентификува карпа од 15 м. ќе биде многу потешко.

Во блиска иднина, вакви удари, иако ретко, ќе продолжат да ги изненадуваат луѓето.

Извор: Астрономски Магазин


Поглед од европскиот метеоролошки сателит на метеорот во атмосферата над Русија на 15 февруари


Какви светли точки какви пичке материне, вонземјани, Боки 13, Чак Норис

[Tischläufer]

Испарување на големи астероиди со систем за ласерски експлозии

Опасната, но неповрзана комбинација од скорешното блиско прелетување на aстероидот 2012 DA14 и метеорот кој создаде несекојдневен настан над Русија, направи многумина да го постават прашањето за тоа како би можеле во иднината да се справиме со потенцијалните закани од Вселената. Група истражувачи работи на создавање на ласерски испарувач со чие насочување истите ќе можат да бидат разнесени.


DE-STAR, предлог за разнесување на астероидите со нивното приближување кон Земјата

Таканаречениот DE-STAR, кој е кратенка од „Directed Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation,“ претставува теоретски орбитирачки систем создаден за да ја претвори сончевата енергија во ласерски млазови кој би ги уништил сите космички натрапници што се приближуваат кон Земјата.





Иако ваквиот систем звучи како сценарио од  научно-фантастичен филм, научниците кои работат на него тврдат дека истиот е заснован на познати принципи. Сите негови компоненти се веќе постоечки, но не се оформени до степенот кој е неопходен и тоа би бил следниот чекор во реализирањето на проектот. Деталите за конструирањето не се сосема разјаснети во официјалното објавување на рекламата за DE-STAR, но неговите креатори опишуваат восхитувачки резултати кои би произлегле дури и од скромна верзија на системот.

DE-STAR е моделиран во повеќе различни големини. Со дијаметар од 100 метри, што е дупло повеќе од големината на Меѓународната Вселенска Станица, би можел да ги протресе кометите или астероидите доволно за да им ја смени орбитата. Верзијата со дијаметар 10 километри би била способна за испраќање на 1.4 мегатони енергија дневно кон потенцијално опасниот астероид, со што на годишно ниво би можел да создаде доволно сила за уништување на карпа со ширина и до 500 метри, а тоа е 10 пати повеќе од големината на 2012 DA14.

Покрај уништувањето на астероиди, DE-STAR би можел да служи како гориво за далечните вселенски патници. Предложениот DE-STAR 6, за чија големина сеуште не е донесена одлука, би бил способен за оттурнување на вселенско летало од 10 тони со брзина блиска до брзината на светлината, дозволувајќи му на меѓуѕвезденото истражување да стане реалност без да се чека да биде измислена технологијата од научната фантастика.

Истражувачите нагласуваат дека предлозите за системи како нивниот мораат да бидат сфатени сериозно, со цел да се истераат непожелните објекти кои пристигаат од Вселената. Ова е многу важно, затоа што претставува реална опасност за Земјата, а секогаш е подобро да се спречи отколку да се лечи.

Извор: Universe Today

[Tischläufer]

А од вонземјаните (освен од мене) видовме аир:

На помалку од 1% од егзопланетите има интелигентен живот
11.02.2013
Според неодамнешните истражувања нашето космичко соседство е исполнето со многу планети слични на Земјата. Но, за жал проценето е дека помалку од 1% од планетите се населени со интелигентен живот. Под ова се подразбира постоење на цивилизација чија технологија е доволно развиена за испраќање на радио сигнали во Вселената, кои би можеле да бидат детектирани од наша страна.



Телескопот Green Bank. Извор: NRAO

Значи, станува збор за една од милион ѕвезди, со чиј систем би можеле да воспоставиме некаква комуникација. Но, не треба да бидеме разочарани од овие навидум мали шанси, затоа што дури и со оваа проценка постои можност за постоење на милиони развиени цивилизации низ нашата галаксија.

Група на научници и астрономи од институтот SETI и од Универзитетот во Беркли, Калифорнија се обидуваат да детектираат радио сигнали од вкупно 86 ѕвезди (вклучувајќи го и вашиот вонземски другар Фаланга ), околу кои Кеплер забележал постоење на планетарен систем. За оваа цел го користат телескопот „Green Bank“ кој е лоциран во Западна Вирџинија. Примерокот од ѕвезди кој се употребува за ова истражување е избран поради тоа што околу сите нив или орбитираат планети во зоните погодни за развивање на живот или има повеќе од 5 планети во системот или пак, детектирани се планети од типот Супер-Земја со релативно долги орбити.

За жал во текот на истражувањето не е детектиран никаков сигнал.

„Иако не го пронајдовме ЕТ, сепак благодарение на овој статистички примерок за прв пат, можеме да ги ограничиме можностите за постоење на интелигентен живот,“ изјави Ендрју Сајмон, еден од научниците кои работат на овој проект.

Се пребарувале сигнали со ранг од 1-2GHz, што ние го користиме за мобилната телефонија и телевизијата. Истражувачите се обиделе да детектираат сигнали со уште помали фреквенции, се до 5Hz затоа што нема познати механизми кои би можеле да емитуваат сигнали со фреквенција помала од оваа.

Истражувањето е направено со 5 минутно истражување на секоја ѕвезда од примерокот, што вкупно траело 12 часа. Повеќето од овие ѕвезди се на оддалеченост поголема од 1,000 светлосни години, па затоа само при директно насочување на радио сигналот кон нас, тој би бил успешно детектиран.

Научниците велат дека во иднина, благодарение на почуствителните радио телескопи ќе биде многу полесно да се детектираат и значително послаби зрачења, дури и оние кои се емитирани по случаен пат.

Извор: Universe Today

[Sportex]

Одличен (5) 

[Chlink]

Абе човекот убаво седнал и виобјаснува некј работи вие го дупите. Па многу повеќе ќе му верувам на Миле што збори и ќе научам нешто него ли да читам работи за вонземјани како не спасиле .

[Sportex]

АКо не беа Марсовците шо ќе правевме у ПМ ? Ќе нија ебеше астероидов планетава!

Туку Фаланга, ја мислам дека како заслужен претседател на ДЗИВ, кој допринел во спосувањето на земјата со помош на марсовците треба да ти дигнат еден споменик на камен мост,  одма до Ацета!