Не бевме со мојата кола, но сеедно.
Опел Астра Г караван, 2000г., на Валандовско брдо колегата забележа дека нешто тврда му е кочницата.
Застанавме кај Македонска куќа, почнавме да вртиме телефони, да пребаруваме форуми и слично (пасвордот ми е зачуван на компјутер, па не се ни сеќавам и не можев да се логирам од телефон, затоа се најде Зоки да помогне, за што му викам овде јавно „ашколсун, аферим“)...
Проверивме што-како, со нашите скромни познавања, ама сите работи укажуваа дека има откачено или скинато црево за воздух.
Сабота, доцна попладне, стигнавме до Струмица, наидовме на отворена продавница за авто делови и прашавме да не знаат дали работи некој автомеханичар.
Човекот испадна од мајка роден, се качи в кола со нас, не`однесе кај „негов“ човек (Автомеханичар „Пепи“), кој и покрај трката со време, напраи бајпас како привремено решение на очигледно дупнатото црево. Штик проба на кочницата и на лице место пукна и црево за глицерин на предна десна.
И тоа сменето (Пепи успеа да извика некој од дома, да донесе делови од продавница) и ние среќни-весели, се вративме кон Дојран.
Не сакам да си замислам што ќе се случеше ако пукнеше цревото за глицерин на Валандовско брдо.
Фала на Зоки уште еднаш
