Апдејт и клуч, на крај.
Видена е колата, конечно. Резултатот - гроб.
Подвозјето не беше гнило воопшто, колата не беше удирана, фалеше тук-таму некоја лајсничка, откачена, ама тоа не бее воопшто страшно. Каросериски беше бомбона, за 19-годишна кола. Само полирање ќе беше доволно. Видов само две-три гребанички, мали.
Проблемот беше предницата и моторот.
За менување - некои два буфери на мотор, два амотризери со спирали и лагери, манжетни, летва.. Тропаше ненормално. Беше безобразно спуштена, баш онака - као за Дени.
Гумите беа опинци, сите четири. И задните амортизери не беа сјајни, ама можеа да се стрпат, евентуално некои 2-3 месеци.
Моторот - тешко палеше, онака, треба да го задржиш клучот за да запали. Течеше масло од сите страни, и многу големи вибрации ствараше.
Внатре - нормално, некое пластиче пукнато, скршено.. Нечиста, пушач - сопственик.. Ама, тоа се решаваше.
Однесена на сервис, за преглед, и првичната дијагноза беше уште 500-600 евра за да се доведе колата во некоја возна состојба.
Колата чинеше 600 евра, регистрирана до 28-ми мај 2014-та, со зелен картон.
Се ова можев да го проголтам. Ама, сељакот што ја продаваше, стигна со дрифт во кривина, кога се најдовме, а кога заминувавме - демонстрираше забрзување од 0-100 km/h.
А бе, ја продаваш, стрпи се тој пола саат, саат..
Ништо од возилото.
Може клуч.
