Да не беа педаливе, денов слободно ќе го прогласев за најПРОПАЛИ ден во цела моја животна историја...
Прво ги загинав клучевите од колата, саат и пол ги барав на тоа снегот усран, па ми се посреќи и ги најдов... Барајќи клучевите ми накисна јакната, жива вода се напраив и така морав да седнам в кола и седиштето да го усерам. Одејќи накај дома, на една мочана кривина со удолница кај градската болница на 20 на саат ми пролизгува, инстинктивно давам гас да се извлечам од пролизгувањето, и се зацапувам во светилката на тротоар што беше...
Свака ми част...
Тебе сериозно ти должам, ти благодарам најмногу!

Да одје*е снегов и ќе ги монтирам, да заличи малце
