Нација „биди виден“
Сето тоа е мекокури, насколија замочвани, од чупињата исмевани... пошто на врата во кафичите и дискотеките не ги пуштало обезбедувањето оти биле само друштво ропаци, а општо беше познато оти обезбедувањето пушта ако има и чупиња, за да се меша рајата, да не биди пендрак парти... значи пошто не биле пуштани по кафичите, си се собирале по штабој.
И сега истите тие си се вработени од штаб и мислат госпо за мадиња го фатиле, не знаат што да напраат да бидат забележани, што се вели „настарос магарос“.
Тури му куро, сето тоа е искомплексирано што цицка нема трилнато низ годините.
Ко она детето од градинка, министерчето што искрше неколку коли со службениот Туарег, бегајќи заено со швалерката (одвај кутрио се добра до швалерка, пиздарија му се десе, ебати малеро).
Се среќаваат песимист и оптимист. Песимистот резигнирано, депримирано:
- Добро бе, дали можи да биди полошо од ова?!
Оптимистот со широко ококорени очи, весела насмевка:
- Хахаха, можи, можи... хахаха!
