Новите генерации на турбо бензинци и турбо дизели се димензионирани да одработат 300.000 километри без некаков крупен дефект.
Нормално има екстреми кои што тераат над тоа, ама при пресметките 300к е реперот кој што треба да се постигне.
Начинот на експлоатација и поднебјето каде што се вози возилото многу влијаат на трајноста на целиот склоп (мотор, подвозје, каросерија, електрика). Тука особено е важен редовниот сервис и користење на резервни делови според спецификација.
2019 година сме, технологијата е доста напредната, има нови материјали, нови легури и тврдењето дека мало литражните мотори немаат век се без предметни.
Сите мотори во фаза на развој поминуваат над 1.000.000 км во лабараториски услови, и се тестирани до границите на издржливоста. Соодветно на добиените резултати се одредува спецификацијата на секој мотор.
Моторот од 900 кубика со турбо полнач секако е димензиониран далеку под границите на издржливоста на материјалите што се користат. Тоа се прави со цел да се обезбеди поголема надежност и да се елиминираат дефектите кои би настанале заради замор или напрегнатост на материјалите.
Модата на ниско литражни мотори е наметната од строгите еко норми и потребата за поголема економичност. Тоа ги принуди производителите да извадат повеќе сила од помалку метал, и воедно ги натера да користат материјали и технологии кои што до пред 10 години ги имаше само во Формула 1 и во некои тјунинг гаражи на запад.
Мало литражните мотори се логичен исход во развојот на авто индустријата. Производителите во минатото не беа заинтересирани на економска исплатливост при производството и форсираа атмосферски мотори со голема зафатнина и голема тежина. Пазарот тоа го сакаше, возилата се продаваа, нафтата и бензинот беа ефтини, еколошките норми беа лабави... Никој не инвестираше во ефикасност и екологија. И возилата се продаваа такви какви што беа.
Кога почна да се води сметка на екологија и економичност, производителите почнаа да го одработуваат креативниот дел од инжењерската струка. Почнаа да размислуваат како да извадат повеќе коњи моторите кои што веќе беа добро етаблирани на пазарот. Прво почнаа да користат алуминиумска каросерија, алуминиумски блокови, па потоа почнаа да користат пласични издувни грани, па почнаа да пикаат турбо полначи... И конечно дојдовме до моментот кој што е логичен исход од целокупната работа на инжењерите - најмногу коњски сили од најмалата можна зафатнина.
Фиат го нуди twin air турбо бензинскиот мотор во фиат 500 со само два цилиндри. До пред 20 години ова беше можно само во Тарабант со двотактен мотор со челичен блок и глава на мотор.
Да не ја тупам многу, и така никој нема да чита...
И Застава 750 имаше 750 кубика па и денес ги возат, мука немаат.
