Ерозијата на образование започната е одамна, уште пред да се распадне Југославија. Иако и во тоа врме не можеше толку одлични да има, а не па скроз одлични во текот на целото школување од години. Работата се расипа кога тргна да се создава „насочено“ образование.Тогаш јасно беше дека сите не можат да се запишат на Медицински Фкултет без Средно Медицинско (ова и за други струки беше појава ама не толку колку за медицина) и дека родителите треба да ги земат работите во свои раце. Иако корупцијата постоела и порано, фамата околу тоа дека високото образование е клуч за успехот за цел живот се претвори во јака борба да се расипе високото образование до таа мера да може секој да си го заврши. Салбо платени професори брзо научија да лапаат лесна паричка, а студенти кои ни од далеку не се способни (или мрзливи) да ја совладаат содржината брзо брцна по џбовите и нивите од наследство и тргнаа да студираат. Уште повеќе, со малце добра организација во корупицијава имаме доктори на науки, професори на „универзитети“ и остали фактори во образованиево кои не се ни во состојба да писмено да се изразат а не па да држат предавања или оценуваат дали некој ученик е добар или не. Отиден е возот, а тргнат е одамна.
